چرا دوست داریم ربات‌های فضایی را انسان‌سازی کنیم؟
تاریخ انتشار: ۳ بهمن ۱۴۰۱ | کد خبر: ۳۶۹۱۷۹۲۸
وقتی یک مریخ‌نورد یک عکس سلفی را می‌فرستد، مهندسان و دانشمندان روی زمین احساس می‌کنند که آن را از دوستی دریافت می‌کنند که سال‌هاست ندیده‌اند. ما می‌دانیم که مریخ‌نوردها ربات هستند اما آنها را مانند دوست یا حیوان خانگی در نظر می‌گیریم. چه چیزی باعث می‌شود که ما تا این اندازه به آنها احساس وابستگی داشته باشیم؟
به گزارش ایران اکونومیست و به نقل از بیزینس اینسایدر، کسانی که از نزدیک با این فرستادگان رباتیک کار می‌کنند و همچنین مردم تمایل دارند آنها را انسان‌سازی کنند یا به این ربات‌های بی‌جان ویژگی‌های انسانی ببخشند.
بیشتر بخوانید:
اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!
«جانت ورتسی»(Janet Vertesi)، جامعه‌شناس علم و فناوری «دانشگاه پرینستون»(Princeton University) و قوم‌شناس حاضر در چندین مأموریت فضایی رباتیک ناسا گفت: در تمام ماموریت‌های ناسا، مردم این احساس را دارند که با وسیله نقلیه، خواه مریخ‌نورد و مدارگرد، خواه فرودگر ارتباط برقرار می‌کنند. ربات چیزی است که کل علاقمندان را گردهم می‌آورد و مانند نماد یک گروه است.
پاسخ دادن به چهره‌های رباتیک از نظر احساسی دشوار است
حتی دانشمندان و مهندسان نیز نمی‌توانند ویژگی‌های انسانی را به ربات‌های فضایی نسبت دهند. «ابیگیل فریمن»(Abigail Freeman)، دانشمند پروژه مریخ‌نورد «کنجکاوی»(Curiosity) گفت: این روشی است که مریخ‌نوردها بر مبنای آن طراحی شده‌اند. مغز ما به گونه‌ای طراحی شده است که از چیزهایی که فقط به صورت مبهم شبیه به چهره هستند، چهره بسازد.
مریخ‌نوردهای «فرصت»(Opportunity) و «اسپیریت»(Spirit) را در نظر بگیرید که در سال ۲۰۰۴ روی سیاره سرخ فرود آمدند. هر دو مریخ‌نورد با کاوش و جمع‌آوری داده‌ها در سطح مریخ، از عمر مورد انتظار ۹۰ روزه خود فراتر رفته‌اند.
مانند بیشتر مریخ‌نوردهای جدید، این دو مریخ‌نورد دارای یک دکل دوربین هستند که به گردن شباهت دارد. فریمن گفت: مریخ‌نورد واقعا شبیه یک چهره به نظر می‌رسد و این از دیدگاه علمی عمدی است. ما دو دوربین داریم که فاصله آنها با فاصله چشم‌ها برابر است. همچنین، مریخ‌نوردها دارای بازوهای رباتیکی هستند که به گونه‌ای طراحی شده‌اند که مانند یک زمین‌شناس انسان کار کنند.
«امیلی استو»(Emily Stough)، مهندس کاوشگر «اینسایت»(Insight) گفت: ما همراه این کاوشگرهای رباتیک به خوبی زندگی می‌کنیم. مثل این است که دوستان شما به یک ماجراجویی بزرگ می‌روند و همه این عکس‌های عالی را می‌گیرند و شما می‌توانید از خانه آنها را دنبال کنید.
توانایی ربات‌ها در گرفتن عکس‌های سلفی روی سطح مریخ باعث می‌شود آنها خودآگاه به نظر برسند. مریخ‌نوردها می‌توانند از دوربین متصل به بازوی رباتیک خود برای گرفتن سلفی روی سطح مریخ استفاده کنند.
«کیتی استک مورگان»(Katie Stack Morgan)، دانشمند پروژه «مریخ ۲۰۲۰»(Mars 2020) گفت: خودآگاهی خاصی ورای گرفتن عکس سلفی وجود دارد و من فکر می‌کنم ما می‌توانیم آن را به مریخ‌نورد انتقال دهیم. البته ما کسانی هستیم که به آن می‌گویند این کار را انجام دهد.
About Nastooh.irوی افزود: چیزی که همیشه در مورد سلفی‌ها توجه مرا جلب می‌کند، این است که چگونه یک شیب ظریف دکل می‌تواند احساسات انسانی متفاوتی را در مقایسه با یک نمای روبرو و مستقیم انتقال دهد.
شخصیت ربات‌ها در مقابله با چالش‌های مریخ ظاهر می‌شود
با سپری شدن ماموریت یک مریخ‌نورد شش چرخ، شخصیت آن نمایان می‌شود. طراحی اسپیریت و فرصت کاملا یکسان بود اما براساس مکان‌های گوناگون فرود آنها روی مریخ، نهایتا دو تجربه بسیار متفاوت داشتند.
فریمن گفت: اسپیریت این شخصیت را در جایی به دست آورد که واقعا در خاک می‌غلتید و به انجام دادن کارهای سخت‌تری نیاز داشت.
مریخ‌نورد فرصت نیز پس از کشف شواهد زمین‌شناسی مبنی بر وجود آب مایع به عنوان «خانم کوچک بی‌نقص» دست یافت.
کنجکاوی، مریخ‌نوردی به اندازه یک خودرو است که در سال ۲۰۱۲ روی مریخ فرود آمد. به گفته مورگان که به عنوان زمین‌شناس در مأموریت کنجکاوی حضور داشت، مهندسان «آزمایشگاه پیش‌رانش جت»(JPL) دوستانه آن را جورج نامیدند. این ربات انعطاف‌پذیر در طول ماموریت خود مجبور بود بر چندین مشکل غلبه کند.
مورگان ادامه داد: شما احساس می‌کنید که مریخ‌نورد در حال مقابله کردن با چالش‌ها است و این کارها نهایتا به اقدامات بسیار انسانی تبدیل می‌شوند. دوره فراز و نشیب‌های کار کردن با فضاپیما، زمانی است که شما یک ارتباط عاطفی را آغاز می‌کنید. شما واقعا آنها را به عنوان یک دوست و شریک می‌بینید که در حال همکاری کردن با شما است. ما کار روی زمین را انجام می‌دهیم و مریخ‌نوردها کار روی مریخ را انجام می‌دهند.
همه اعضای گروه ماموریت، این سطح از نسبت دادن خصوصیات انسانی به یک ربات واقعی را قبول ندارند. ورتسی گفت: برای برخی افراد، انسان‌سازی بیش از اندازه پیش می‌رود زیرا فشار مراقبت واقعی از ربات را از بین می‌برد.
خداحافظی کردن با یک دوست سخت است
برای گروه‌های متشکل از صدها مهندس و دانشمندی که روی فضاپیمای مریخ کار می‌کنند، پایان یک ماموریت به معنای از دست دادن یکی از اعضای اصلی گروه است. ورتسی گفت: این موضوع همچنین به معنای از دست دادن گروهی است که شما چندین دهه با آن بسیار سخت و فشرده کار کرده‌اید.
منبع: خبرگزاری ایسنا برچسب ها: ربات
منبع: ایران اکونومیست
کلیدواژه: ربات مریخ نوردها مریخ نورد ربات ها
درخواست حذف خبر:
«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت iraneconomist.com دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «ایران اکونومیست» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۳۶۹۱۷۹۲۸ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.
با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.
خبر بعدی:
پنج نشانه‌ای که شاید وجود موجودات فرازمینی را ثابت کند
ایتنا - در چند دهه اخیر، شواهد و سیگنال‌های مرموزی از فضا دریافت شده که وجود حیات فرازمینی و موجودات بیگانه را به یک فرضیه محتمل برای دانشمندان تبدیل کرده است.
در چند دهه اخیر، شواهد و سیگنال‌های مرموزی از فضا دریافت شده که وجود حیات فرازمینی و موجودات بیگانه را به یک فرضیه محتمل برای دانشمندان تبدیل کرده است.
در این گزارش، به ۵ مورد از برجسته‌ترین این نشانه‌ها اشاره می‌کنیم:
اولین مورد به سال ۱۳۵۴ بازمی‌گردد، زمانی که فضاپیمای وایکینگ ناسا در آزمایشی اولیه در خاک سیاره مریخ، شواهد شیمیایی از حیات در این سیاره پیدا کرد.
اگرچه این یافته‌ها در آزمایشات بعدی تأیید نشد و ناسا وجود حیات در مریخ را رد کرد، اما محققان معتقدند نباید این احتمال را نادیده گرفت چرا که در آن زمان تجهیزات این فرودگر برای تحلیل شواهد کافی نبوده است.
در سال ۱۳۵۵ نیز یک تلسکوپ رادیویی در دانشگاه اوهایو. آمریکا، سیگنالی ۳۷ ثانیه‌ای را از آسمان دریافت کرد که در بازه فرکانسی ممنوعه زمینی قرار داشت. دانشمندان احتمال می‌دهند این سیگنال از سوی موجودات هوشمند فرازمینی ارسال شده باشد، هرچند تاکنون منشأ آن مشخص نشده است.
در سال ۲۰۰۳، پروژه «ست» ناسا، چندین سیگنال رادیویی غیرقابل توضیح از نقاط مختلف آسمان دریافت کرد که پس از مدتی ناپدید شدند. با این حال یکی از این سیگنال‌ها نه تنها ناپدید نشد بلکه قوی‌تر هم شد. این سیگنال ازنقطه‌ای فضایی می‌آمد که هیچ سیاره یا ستاره شناخته شده‌ای در آن وجود نداشت. این امر، احتمال ارسال آن از سوی موجودات هوشمند فرازمینی را تقویت کرد.
کشف گاز متان در جو سیاره مریخ در سال ۱۳۸۶ از دیگر نشانه‌های حیات در فضاست. از آنجایی که عمده متان در جو زمین توسط موجودات زنده تولید می‌شود، این یافته دانشمندان را به فرضیه وجود باکتری‌ها و میکروب‌های تولیدکننده متان در سیاره سرخ سوق داد. شواهد دیگری نیز از جمله کشف ترکیب فرمالدئید ناشی از اکسیداسیون متان در مریخ، این فرضیه را تقویت کرده است.
در رویدادی دیگر در سال ۱۳۸۲، محققان ایتالیایی احتمال دادند که آثار گوگرد یافت شده در سطح قمر اروپا که فضاپیمای گالیله از این قمر سیاره مشتری جمع‌آوری کرده می‌تواند نشانه‌ای از حیات باکتری‌های زیرسطحی باشد که در اقیانوس‌های گرم این قمر زندگی می‌کنند. البته برخی محققان دیگر این ایده را رد کرده‌اند.
همانطور که مشاهده می‌شود، شواهد متعددی از احتمال وجود حیات خارج از سیاره زمین وجود دارد که تلاش برای یافتن پاسخ‌های قطعی در این زمینه همچنان ادامه دارد.
تیراندازی، مراسم عروسی در ونایی بروجرد را به عزا تبدیل کرد